۱۰ نکته ی کاربردی در هیچهایک

در دنیای امروزی ، دلایلی وجود دارد که مسافران را از هیچهایک باز می دارد . نسبت به ۵۰ سال پیش ، ماشین و سوخت ارزان تر شده و تقریبا هر خانواده یک ماشین دارد . علاوه بر این، تعداد وسایل حمل و نقل عمومی در هر نقطه از کشور افزایش پیدا کرده است . نوآوری های اینترنتی جدید مانند ( اسنپ ، اوبر و .. ) نیز به دلیل راحتی و سرعت بالا ، هیچهایکینگ را به امری غیر ضروری تبدیل کرده است. با این حال ، هیچ گاه نمی دانید که چه زمان هیچهایکینگ به کمک شما می آید و می تواند بهترین انتخاب برای شما باشد.

بعضی از افراد همیشه قبل از سفر خود ، زمان زیادی را صرف آماده کردن خود برای شرایط ضروری غیر محتمل می کنند . دانستن این که چگونه به شیوه ی موثر هیچهایک کنید بسیار مهم تر از ساخت پناهگاه ، روشن کردن آتش با چوب و یا کشتن یک زامبی است !

من تمام آمریکا و اروپا را هیچهایک کرده ام . تعدادی نزدیک به ۳ هزار هیچهایکر را نیز، طی ۴ سال اخیر که در ۴۸ کشور افریقایی بوده ام، سوار کرده ام . پس زمانی که می گویم با هیچهایک از هر دو جهت آشنایی دارم به من اعتماد کنید!

در این مطلب به ۱۰ روش مفید برای هیچهایک اشاره می کنیم:

۱ – از افرادی که در پمپ های بنزین هستند، سوال کنید .

امنیت و سلامت جسمانی ، نگرانی اصلی بسیاری از افراد، ( بخصوص زنان ) در هیچهایک است . از هر کسی کمک خواستن و سوال کردن می تواند شما را به دردسر بیندازد .

سعی کنید همیشه سراغ رانندگانی که در پمپ های گاز هستند بروید . دنبال قیافه هایی بگردید که به نظر شما قابل اعتماد هستند . با آن ها صحبت کنید و توضیح دهید که چرا به کمک نیاز دارید . پیشنهاد دهید که مقداری از پول سوخت اتومبیل را پرداخت میکنید . زمانی که به یک رابطه ی دو طرفه رسیدید ، مطمئن هستید که سوار یک ماشین امن شده اید!

۲ – نقاطی را انتخاب کنید که ماشین ها در آن ، آرامتر رانندگی می کنند .

هر چه قدر نقاطی را انتخاب کنید که ماشین ها در آن آرامتر رانندگی می کنند، شانس شما برای سوار شدن بیشتر است . این زمان کافی را برای رانندگان مهیا می سازد که نگاهی به چهره ی شما بیندازند ، با خانم خود در صندلی جلو مشورت کنند ! و بالاخره تصمیم بگیرند که شما را سوار کنند !

سعی کنید بالای یک تپه ( یا نزدیک به آن ) برای سوار شدن، توقف کنید . زمانی که در مسیر سر بالایی هستید ماشین ها راحت تر کنار می زنند. به همین دلیل سعی کنید از هیچهایک در سر پایینی ها یا پایین تپه ها، خودداری کنید ، زیرا اکثر ماشین ها با سرعت زیادی در حال حرکت کردن هستند .

۳ – همیشه نقاطی را انتخاب کنید که ماشین ها بدون مسدود کردن راه و ایجاد ترافیک، بتوانند شما را سوار کنند .

هیچ راننده ای نمی خواهد برای سوار کردن شما ، به دردسر افتاده و تصادف کند . پس مطمئن شوید که فضای زیادی برای کنار زدن ماشین و سوار کردن شما وجود دارد .

۴ – نزدیک حاشیه های مرزی یک شهر، بروید .

از هیچهایک در نقاط میانی شهر خودداری کنید . بیشتر مردم در تمامی مسیر در حال حرکت هستند و اکثر آن ها نیز مسیر طولانی را طی نمی کنند .

به جای آن ، حاشیه های شهر را انتخاب کنید ، درست نقاطی که ماشین های هنوز شتاب چندانی نگرفته اند . حواستان باشد که از پرسه زدن وسط بزرگراه ها برای ماشین گرفتن خودداری کنید .

مکان مورد علاقه هرهیچهایکری برای سوار شدن، ابتدای خیابان هایی هستد که به بزرگراه تبدیل می شوند .

۵ – سعی کنید مسیر خود را روی یک کاغذ و یا مقوا بنویسید و به دست بگیرید . ( بخصوص در نقاطی که دو بزرگراه مختلف به هم متصل شده اند )

هیچ هایکر ها معمولا در مفید بودن این تابلو ها اختلاف نظر دارند . مزیت آن کاملا مشخص است : شما مسیر نهایی خود را برای رانندگان مشخص می کنید . این تابلو های علی الخصوص زمانی که در پایین جاده ، بزرگراه به ۲ مسیر مختلف تقسیم می شود، بسیار کاربردی است .

نقطه منفی آن هم این است که شاید کسی در کالیفرنیا با دیدن نوشته شما با خود بگوید :” من فقط تا تگزاس می روم و مسیرم تا فلوریدا نیست “، پس شما را سوار نمی کند . بسیاری از رانندگان با دیدن نوشته شما فکر می کنند که شما تا مسیر نهایی خود، فقط به یک سواری نیاز دارید، پس از سوارکردن شما خودداری می کنند .

۶ – خنده به لب داشته باشید 

یک دلیلی که مردم هیچهایکر ها را سر راه سوار میکنند این است که آن ها به یک هم صحبت نیاز دارند . آن ها فقط دوست دارند با کسی گپ کوتاهی بزنند .
اما حواستان جمع باشد، هیچ کس دوست ندارد با یک آدم اخمو و بد اخلاق گپ بزند! پس بخندید ، شاداب باشید و حتی برقصید !

۷ – مرد ها: سعی کنید کنار جاده، کمتر شبیه یک خانه به دوش و ولگرد بنظر برسید!

هر چقدر ریش بیشتری داشته باشید ، باید زمان بیشتری را برای پیدا کردن یک ماشین صرف کنید . اگر میخواهید سریعتر سوار ماشین شوید ، ریش های خود را بتراشید .

تمیز ترین و بهترین لباس خود را به تن داشته باشید و حتما قبل از آن، حمام کنید . مطمئن باشید بوی عرق و یا ناخوشایندی نمی دهید . خود من، در سوار کردن چند هیچهایکر به این مورد برخورده ام ، به من اعتماد کنید، این اصلا برای من خوشایند نبود!

۸ – خانم ها : سعی کنید لباس های مناسب و پوشیده به تن کنید .

مرد ها معمولا نیاز دارند تا حسابی تیپ بزنند تا شاید کسی آن ها را کنار جاده سوار کند ! اما برای زنان این موضوع بر عکس است ، سعی کنید لباسی پوشیده و مناسب به تن داشته باشید.

۹ – به راننده پیشنهاد دهید که مقداری از پول سوخت را پرداخت می کنید .

شاید کمی تعجب کنید ، اما در بسیاری از نقاط جهان، هیچهایکرها باید به راننده پول بدهند ! من تقریبا در ۱۱۱ کشور جهان بوده ام و قاعده ی معمول آن این است که باید کرایه ای به راننده پرداخت شود !

خود من، هرگاه هیچهایک میکنم ، پیشنهاد به پرداخت کرایه میکنم . در غرب ، معمولا کسی کرایه ای دریافت نمی کند اما در بعضی از کشور ها از شما کرایه می گیرند . در هر دو صورت ، حتما از راننده تشکر کنید . این کار باعث می شود تا در آینده با دیدن هیچهایکرهای دیگر، میلی برای سوار کردن آن ها داشته باشد .

اگر مشکلی در پرداخت کرایه با پول نقد دارید ( که نباید داشته باشید ! ) ، چیز دیگری را به راننده پیشنهاد دهید: یک سوغاتی ، غذا و یا حتی یک بغل !

۱۰ – به غریضه خود اطمینان کنید و بدانید چه زمانی بگویید: ” نه، متشکرم “

اگر احساس بدی راجع به کسی که به شما پیشنهاد سوار شدن می دهد، دارید ، خیلی راحت آن را رد کنید . می توانید بهانه ای بتراشید و یا خیلی راحت بگویید ” نه مچکرم “. هیچهایک خیلی امن تر از آن چیزی است که اکثر مردم تصور میکنند ، اما به یاد داشته باشید که خودتان را در طول راه با ترس و اضطراب عذاب ندهید !

نتیـــــــجه گــــــیری :

شاید هیچ گاه نیاز به هیچهایک نداشته باشید ، اما هیچهایک یک مهارت اجتماعی خاص برای سفر شماست . مطمئنان بعد از یک بار امتحان کردن آن ، نسب به دیگر هیچهایکرها با محبت بیشتر و ترس کمتری نگاه می کنید. پس سعی کنید هیچهایکرها را نیز در مسیر خود سوار کنید . این خیلی کم خطر تر از چیزی است که فکرش را می کنید !

چگونه در طبیعت گردی مراقب محیط زیست و جنگل ها باشیم؟

طبیعتگردی یکی از اشکال پرطرفدار و محبوب گردشگری است که به تدریج جذابیت بیشتری نیز میان اقشار مختلف جامعه پیدا می‌کند. محبوبیت طبیعتگردی به گونه‌ایست که برخی از نقاط دوردست با خرید بلیط هواپیما به منطقه ای با طبیعت خاص می‌روند تا سبک دیگری از طبیعتگردی (کویرموردی، جنگل گردی، کوهنوردی و غیره) را تجربه کنند. با گسترش هر چه بیشتر سبک سفر طبیعتگردی، گونه هایی از آسیب به طبیعت هم پدید می‌آید. از آتش سوزی گرفته تا رهاشدن زباله های انسانی در طبیعت. از همین رو به موازات طبیعتگردی نیاز است تا فرهنگسازی پیرامون محافظت از طبیعت و جنگل ها را هم در نظر داشته باشیم و دنبال کنیم. در این نوشته از سفرمارکت درباره برخی از آداب طبیعتگردی پایدار را که در آن، سفر و طبیعتگردی کمترین آسیب را به طبیعت وارد می‌کند، گفتگو می‌کنیم.

ما در سفر چه آسیب هایی به طبیعت وارد می کنیم؟

گستره آسیب هایی که در طبیعتگردی نادرست به طبیعت وارد می شود بزرگ است. آتش روشن کردن غیراصولی و خاموش نکردن درست، یکی از بزرگترین تهدیدها برای طبیعت و پوشش گیاهی ایران به شمار می‌رود. رها کردن زباله مخصوصا زباله های پلاستیکی، یکی دیگر از آسیب هایی است که ما به طبیعت وارد می‌کنیم. شکار و دام گزاری برای جانوران و پرندگان، دیگر رفتار نادرست برخی در سفر است. شکستن نهال ها، شاخه های درختان، خراب کردن عمدی یا غیرعمدی لانه پرندگان، از دیگر کارهایی است که باید در طی طبیعتگردی از آنها دوری کنیم. همچنین رفتن با خودروهای آفرود به میان جنگل‌ها و مناطق بکر طبیعی یکی دیگر از رفتارهای آسیب رسان به طبیعت است.

چگونه از آتش سوزی در جنگل جلوگیری کنیم؟

بنا به برخی از آمارها، بیش از ۹۰ درصد آتش سوزی جنگل ها در ایران، عامل انسانی دارد و وزش بادهای گرم، تنها عامل گسترش‌دهنده آن است. اگر آتش افروزی های عمدی با هدف جنگلخواری و سپس ویلاسازی را کنار بگذاریم، گروه بزرگی از آتش سوزی ها در اثر اینست که افراد آتش را در جای نامناسب و با روش نامناسب روشن می‌کنند و سپس، بدون آنکه آن را کاملا خاموش کنند، آن را رها می‌کنند. فصل پاییز و زمستان که درختان خشک هستند، بدترین و حساس ترین زمان برای روشن کردن آتش هستند. اگر پیرامون جایی که قرار است آتش روشن شود، خرده چوب و برگ باشد، امکان گسترش آتش وجود دارد. به عبارتی آتش باید در یک بستر خشک و ایمن روشن شود. یک کار ایمنی اینست که پیرامون آتش، با سنگ محصور شود و یا آتش در یک گودی برافروخته شود و سپس در همانجا خاموش و دفن شود.

گام مهم بعدی اینست که پیش از ترک محل، از کاملا خاموش شدن آتش مطمئن شد. استفاده از برخی مواد آتشزا مانند بنزین نیز گاهی بسیار خطرناک است. بسیاری از آتش سوزی ها، به این دلیل برافروخته می شوند چون به نظر می رسد خاموش هستند اما هنوز ذغال های برافروخته در زیر وجود دارد و در اثر وزش باد، جا به جا شده و موجب ایجاد یک آتش سوزی بزرگ می شود.

در سفر به طبیعت با زباله هایمان چه کنیم؟

زباله و به طور خاص زباله های پلاستیکی، یک تهدید بزرگ برای طبیعت به شمار می‌روند. فرض کنید تعدادی گردشگر با هدف طبیعتگردی با بلیط هواپیما خود را به نزدیکترین فرودگاه یک جنگل بکر می‌رسانند. بعد با خودرو تا حاشیه جنگل رفته و چند روز در میان جنگل اتراق می‌کنند و سپس با همین مسیر، به شهرشان بازمی‌گردند. این سفر ممکن است بیشینه یک هفته طول بکشد. اما اگر این افراد یک بطری پلاستیکی آب را در طبیعت رها کرده باشند، این پلاستیک ۳۰۰ سال به جا می‌ماند! پلاستیک ها به اشکال مختلف در طبیعت می‌مانند و آن را مسموم می‌سازند. گاهی جانداران در آن گیر می‌کنند و نمی‌توانند خود را نجات دهند. گاهی آنها را خورده و به این ترتیب بیمار شده و می‌میرند. گاهی پلاستیک ها به تدریج خرد شده و بدون آنکه به آسانی دیده شوند مانند ماسه درآمده و به عنوان ریزذرات پلاستیکی وارد بدن جانداران مختلف می‌شوند و حتی پس از یک فرایند طولانی سر از سفره های خودمان درمی‌آورند. ظروف پلاستیکی در اشکال مختلف، وارد سبک زندگی ما مخصوصا در پیک نیک و سفر به طبیعت شده‌اند. چون زحمت شستن ظرف را از ما می‌گیرند و این راحت‌طلبی، هزینه سنگینی برای طبیعت دارد. لیوان، نی، بشقاب، سفره و انواع و اقسام ظروف پلاستیکی، در سفرهای ما ممکن است در طبیعت جا بمانند. از همین رو، بزرگترین پیشنهاد برای طبیعتگردی پایدار اینست که تا جای ممکن از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی استفاده نکنیم و اگر استفاده کردیم، آنها را جمع کرده و با خود از طبیعت بیرون ببریم. طبیعت، سطل زباله ما نیست! از آن مهمتر، دست به زباله سوزی نزنیم. سوزاندن زباله به شکل غیراصولی، خود یک تهدید بزرگ برای طبیعت است.

مراقب جانوران و پرندگان باشیم!

ما به اشکال می توانیم از موجودات دیگری که در طبیعت زندگی می‌کنند مراقبت کنیم. نخست اینکه به اشکال گوناگون جان آنها را تهدید نکنیم. شکار آنها با گلوله های ساچمه ای یا هر وسیله دیگری را کنار بگذاریم. نمی‌دانم چه کسی گفته است که شکار یک ورزش یا تفریح است! ولی شما آن را انجام ندهید. شکار کردن شامل هر نوع دامگذاری در طبیعت هم می‌شود. برخی باور دارند که تخم برخی پرندگان برای سلامتی سودمند است. حتی اگر چنین هم باشد، از برداشتن تخم پرندگان در طبیعت خودداری کنید. چون وجود خود آن پرندگان اهمیت بیشتری دارد. شاید فکر کنید غذا دادن و گذاشتن غذا برای جانوران طبیعت، لطف به آنان است. اما کاملا اشتباه است! وقتی ما غذای خودمان را به جانوران می‌دهیم در حال تغییر دادن ذائقه آنها هستیم و این به آنان آسیب می زند. دیگر اینکه موجب می شود آنان از غریزه شکار و خوراک جویی خود دور شوند و تبدیل به موجوداتی وابسته و نیازمند به انسان ها شوند. در نتیجه بسیار آسیب پذیر شده و نمی توانند غذای خود را از طبیعت بیابند یا شکار کنند. 

شهروندانی مسئول و مراقب باشیم

بی تفاوتی یکی از عوامل آسیب به طبیعت است. اگر در سفر به جنگل متوجه شدیم که عده ای به طور غیرقانونی در حال بریدن درختان هستند، باید به جنگلبانی خبر بدهیم. نه اینکه بی تفاوت از کنار موضوع عبور کنیم و بگوییم به ما ربطی ندارد. این مساله درباره طیف گسترده ای از کارهای غیرقانونی وجود دارد و تک تک ما شهروندان باید مراقب دارایی مشترکمان یعنی منابع طبیعی کشورمان باشیم. شکار و دام گستری برای پرندگان مهاجر، قطع درختان، رها کردن زباله در طبیعت و خیلی از کارهای غیرقانونی دیگر باید توسط همه ما پیگیری شود. زیرا شمار جنگلبانان و محیط بانان کشور بسیار کمتر از میانگین جهانی لازم است و نمی توانیم همه مسئولیت مراقبت از محیط زیست کشورمان را بر دوش آنها بگذاریم. هوشیاری در زمان مشاهده آتش سوزی هم اهمیت زیادی دارد. زیرا هر چه زودتر برای خاموش کردن آتش اقدام شود، شانس کنترل آن بیشتر می‌شود. 

مراقبت از طبیعت پس از بازگشتن به خانه هم ادامه دارد!

شاید فکر کنید زمانی که از طبیعتگردی بازگشتیم و با خودرو یا بلیط هواپیما خود را به خانه رساندیم، مسئولیت ما در قبال طبیعت هم به پایان می‌رسد. ولی اینطور نیست! برای نمونه ممکن است شما در مسیر برگشت در کنار یک رستوران کنار جاده ای توقف کنید. زمانی که قصد سفارش غذا دارید، رستوران‌دار می‌گوید که غذا با گوشت پرندگان مهاجر هم موجود هست. آیا شما آن را سفارش می‌دهید؟ صرف نظر از اینکه این کار قانونی هست یا نه، ما وظیفه داریم از پذیرش این پیشنهاد خودداری کنیم و با تحریم آن، جلوی گسترش بیشتر شکار پرندگان مهاجر را بگیریم. 

ییلاق اوپرت

همه چیز درباره ییلاق اوپرت

مرز استان مازندران و سمنان، 55 کیلومتری شمال شهرستان مهدیشهر

در این مطلب به معرفی ییلاق اوپرت سمنان می‌پردازیم و هر آنچه برای رفتن به این منطقه و طبیعت‌گردی و کمپ در این مکان زیبا لازم است را به شما می‌گوییم. از مسیر و دسترسی اینجا نیز خواهیم گفت و توضیح می‌دهیم که دقیقا  اوپرت کجاست و برای رفتن به آن، چه مسیری را باید پیش گرفت. از آن‌جا که این منطقه ییلاقی‌ست ممکن است فکر کنید سفر به اوپرت در زمستان ناممکن است اما در این مطلب تلاش کرده ایم توضیحاتی برای سفر به این منطقه در فصل سرد نیز بیاوریم و راهنمایی‌تان کنیم. برای آشنایی با یکی از گزینه‌های طبیعت گردی در ایران همراه ما باشید.

 

چرا ییلاق اوپرت؟

---

• در ییلاق اوپرت می‌توان از چشم‌انداز جنگلی و کویری لذت برد. 
• فرصت تماشای اقیانوس ابرها در این ناحیه مهیاست. 
• طبیعت بکر و دست نخورده اوپرت برای گشت و گذار بسیار لذت‌بخش است.

آشنایی با ییلاق اوپرت 

ییلاق اوپرت منطقه‌ای‌ است با چشم انداز تماشایی و طبیعتی دیدنی که می‌توان برای گذران تعطیلات و اوقات فراغت به ویژه در فصول گرم سال روی آن حساب کرد. این روستا در مرز دو استان مازندران و سمنان قرار دارد و جنوبی‌ترین نقطه از استان مازندران را به شمالی‌ترین نقطه از استان سمنان متصل می‌کند. 

اوپرت را می‌توان محل تلاقی کوهستان و جنگل دانست که با آب‌و‌هوای دلپذیرش، طبیعت سرسبز و بکر و چشمه‌ها و دشت‌هایی که دارد هر گردشگری را حیرت زده می‌کند. از آنجایی که ارتفاع اوپرت زیاد است، ابرهای باران‌زایی که از سمت استان سرسبز مازندران می‌آیند معمولا در دامنه شمالی متوقف شده و سمت شمالی دیواره همیشه از گیاهان تازه پوشیده شده است ولی سمت جنوبی به دلیل بارش کمتر، معمولا زرد و خشک است و محیطی بیابانی دارد. ییلاق اوپرت در فاصله ۵۵ کیلومتری شمال شهرستان مهدیشهر قرار دارد و مرز بین کویر در دامنه جنوبی و جنگل در دامنه شمالی به حساب می‌آید. 

دره اوپرت

باید ذکر کنیم که مهم‌ترین منطقه از ییلاق اوپرت که بیشتر گردشگران و طبیعت‌گردان را به سوی خود می‌کشاند، دره اوپرت است با طبیعت بی‌نظیرش؛ چرا که روستای اوپرت امکانات گردشگری قابل توجهی ندارد و کمتر مورد بازید قرار می‌گیرد. از شاخص‌ترین ویژگی‌های دره اوپرت باید به پدیده اقیانوس ابرها و چشم انداز منحصر‌به‌فرد آن اشاره کرد. علاوه بر این‌ها در اینجا می‌توان از تماشای خانه‌هایی با شیروانی‌های رنگی زیبا، چرای گوسفندان و گاوها در دشت‌های وسیع و همین‌طور گشت‌و‌گذار اسب‌های وحشی در دشت‌ها نیز لذت برد. 

دیدنی‌ها و تفریحات ییلاق اوپرت

تماشای اقیانوس ابر: یکی از اصلی‌ترین انگیزه‌های گردشگران برای سفر به اوپرت، تماشای اقیانوس ابر است و این موضوع سوژه عکس بسیاری از افرادی‌ست که در اوپرت به گشت‌و‌گذار می‌پردازند. باید اشاره کنیم که پدیده اقیانوس ابر در ارتفاعات مکان‌های دیگری نظیر فیلبند نیز دیده می‌شود، اما آنچه اوپرت را از دیگر جاها متمایز می‌کند، ماندگاری بیشتر ابرها و تضاد و تفاوت دو چشم‌انداز جنگلی و کویری در اینجاست. 

پیاده روی، پیمایش و کوه‌نوردی: بلندی‌های اوپرت مکان مناسبی برای کوهنوردی و پیمایش است؛ حتی پیاده‌روی هم در اینجا میسر است و گشت‌و‌گذاری خاطره انگیز را رقم می‌زند. 

جاذبه‌های طبیعی: با وجود آنکه اوپرت از چشم‌اندازهای زیبا و منحصر‌به‌فردی برخوردار است، اما در فضای نزدیک به آن، جاذبه‌های طبیعی متعددی هم وجود دارد که ارزش بازدید دارند. در نزدیکی دره اوپرت، چشمه‌هایی همچون قل‌قل چشمه، کنگل چشمه، پایین لوتی گرد چشمه، بالا لوتی گرد چشمه، کله چشمه و عمارت سرچشمه وجود دارد و عمارت ابراهیم‌خان ملاده، تنگه هیکو، راه گوگلی، جنگل بولا، چشمه فینسک، آبشار خزه بن، چشمه‌های رنگین باداب سورت و جنگل‌های بی‌نظیر راش و انجیلی نیز در فاصله کمی از اینجا قرار دارند که همگی دارای ارزش بالایی برای بازدید هستند.

عشایر و ایل سنگسر: در فصل تابستان عشایر ایل سنگسر روزهای خود را در منطقه ییلاقی اوپرت سپری می‌کنند؛ تماشای افراد و چادرهای این ایل و همین‌طور خرید محصولات دامی و لبنی عشایر مثل شیر، پنیر، سرشیر و خامه فرصت دلپذیری را برایتان رقم می‌زند. 

Ali Abak | Fars 

Ali Abak | Fars 

جمع‌آوری گیاهان دارویی: منطقه اوپرت پوشش گیاهی منحصر‌به‌فردی دارد که آن‌را می‌توان به جغرافیای خاص آن نسبت داد. در اینجا تنوع زیستی قابل توجهی به چشم می‌خورد و از گیاهان دارویی آن باید به سیروک، اوجی، اورشمک، گوگ په، کولک، اوک چو، قعلب، زولنگ، مازش کو، پاروک، الزی و زیره اشاره کرد. 

عکاسی: در اوپرت فرصتی ناب برای عکاسی وجود دارد و می‌توانید در این چشم‌انداز تماشایی عکس‌های منحصر‌به‌فرد و خاطره‌انگیزی بگیرید. پیشنهاد می‌کنیم برای عکاسی بهتر از مناظر، به لینک آموزش عکاسی کارناوال سر بزنید. 

تماشای آسمان شب: در شب‌هایی که آسمان اوپرت مهتابی و خالی از ابر است، گردشگران فرصت دارند در حین کمپینگ از تماشای ستارگان در پهنای سیاهی لذت ببرند. 

لذت راه: مسیر رسیدن به اوپرت آنچنان سرسبز نیست، اما طبیعتی بکر دارد و منظره‌ای دیدنی را پیش‌روی شما می گذارد. جدای از آن، این مسیر پر پیچ‌و‌خم است و هیجان عبور از این راه نیز می‌تواند از لذت‌های سفرتان باشد. فراموش نکنید در مسیر جاده فیروزکوه گردنه گدوک، راه‌آهن شمال، پل ورسک و غار اسپهبد خورشید نیز قرار دارد و می‌توان نگاهی به آن‌ها داشت. 

اقامت 

بیشتر کسانی که به اوپرت می‌روند، به سفری یک روزه اکتفا می‌کنند چرا که به خوبی می‌توان در یک روز از زیبایی‌های طبیعت اینجا لذت برد. با این وجود افرادی هم هستند که مایلند شب را در اوپرت بگذرانند چرا که کمپینگ و برپایی چادر در اینجا، بسیار لذت بخش است. 

باید بدانید در روستای اوپرت مکانی برای اقامت مانند هتل و اقامتگاه بومگردی وجود ندارد؛ اما در شهرهای اطراف نظیر شهمیرزاد و مهدیشهر می‌توانید اقامتی شبانه داشته باشید؛ شهمیرزاد حدود 68 کیلومتر با دره اوپرت فاصله دارد و رسیدن به آن تقریبا یک ساعت و نیم زمان می‌برد. همچنین فاصله اوپرت تا مهدیشهر هم 50 کیلومتر است و حدود یک ساعت و ربع طول می‌کشد. 

Ali Abak | Fars 

HR Khodami 

بهترین فصل سفر به ییلاق اوپرت

بهار و تابستان: بهترین زمان سفر به اوپرت فصل‌های بهار و تابستان است که فرصت تماشای اقیانوسی از ابرها را نیز برایتان رقم می‌زند. در این فصل‌ها خنکای هوا بسیار لذت‌بخش است و امکان اقامت شبانه در منطقه نیز وجود دارد؛ چرا‌ که شب‌ها به طور آزاردهنده‌ای سرد نمی‌شوند و خنکی دلپذیر در شب‌های مهتابی خاطره‌ای خوشایند برایتان می‌سازد. در ضمن همان‌طور که بالاتر گفتیم در این فصل‌ها حتی می‌توانید سیاه چادر عشایر را هم ببینید و از محصولات لبنی آن‌ها استفاده کنید.

پاییز و زمستان: به طور کلی پاییز و زمستان فصل‌های خوبی برای بازدید از اوپرت نیستند، زیرا همان‌طور که می‌دانید در این زمان‌های سال، بارش باران و برف به ویژه در نواحی ییلاقی زیاد است و ممکن است در مسیر رسیدن به اوپرت دچار مشکل شوید، از طرفی دمای هوا نیز بسیار پایین است و گشت‌و‌گذار در این ییلاق را برایتان دشوار می‌کند. با این وجود شاید در پاییز بتوانید با پوشش مناسب و همراه داشتن امکانات لازم به این ییلاق سری بزنید و از چشم‌انداز رنگارنگ و زیبای پاییزی در اینجا لذت ببرید. 

لوازم مورد نیاز برای سفر به اوپرت

برای گشت‌وگذاری چند ساعته در منطقه اوپرت نیاز به امکانات و لوازم ضروری خاصی نیست، تنها وسایلی همچون عینک آفتابی و ضد آفتاب کفایت می‌کند. اما اگر می‌خواهید شب را در این ناحیه کمپ کنید، پیشنهاد می‌کنیم وسایل ضروری زیر را به همراه داشته باشید. 

آب آشامیدنی

آتش زنه

بادگیر

تلفن همراه

دارو های عمومی

داروهای شخصی

زیرانداز

عینک آفتابی

فلاسک چای

لباس مناسب فصل

لباس گرم

هیزم و ذغال

وعده های غذایی

چادر مسافرتی

چراغ قوه

کبریت یا فندک

کلاه آفتابگیر

کیسه خواب

کیسه زباله

کمک های اولیه

کفش پیاده‌روی

کرم ضد آفتاب

بالش گردنی

مسیر دسترسی به ییلاق اوپرت

دو مسیر مناسب برای بازدید از دره اوپرت، مسیر شهمیرزاد و جاده فیروزکوه هستند. 

از سمت فیروزکوه: کسانی که از تهران به سمت اوپرت می‌روند، باید مسیر فیروزکوه را انتخاب کنند. از جاده فیروزکوه در ابتدا باید به روستای چاشم رفت و از آن جا نیز به سمت اوپرت حرکت کرد. در مسیر اوپرت می‌توان به گردنه گدوک، راه آهن شمال، پل ورسک و غار اسپهبد خورشید نگاهی انداخت.

از سمت شهمیرزاد: کسانی هم که از مسیر شهمیرزاد راهی اوپرت می‌شوند، باید از شهمیرزاد به سمت فولاد محله و ساری حرکت کنند و از میانه راه به سمت منطقه حفاظت‌شده پرور با طبیعت بکر و دست نخورده‌اش مسیر را ادامه ‌دهند. سپس وارد مسیر پرور شده و از روستاهای کولیم، کاور و ملاده بگذرند تا به سرخده برسند. در آخر هم از خروجی راست به سمت روستای اوپرت حرکت کنند.

نکته مهم:

در آخر باید اشاره کنیم که جاده‌های پایانی به سمت دره اوپرت دارای شیب‌های تندی هستند و ماشین‌ها به سختی می‌توانند خودشان را به این ناحیه برسانند. به همین خاطر در بیشتر روزهای سال، به ویژه در فصول گرم که گردشگران بیشتری به این خطه می آیند، وانت‌هایی پایین این جاده‌های تند و شیب‌دار هستند و مسافران را به بالا می‌برند. 

دیدنی‌های اطراف ییلاق اوپرت

باداب سورت | 97 کیلومتر

پل ورسک | 97 کیلومتر

آبشار اوبن | 4 کیلومتر

آبشار فینسک | 15 کیلومتر 

چشمه های باداب سورت

Navid Amin Aghaee 

آبشار اوبن

پل ورسک

سخن آخر 

به معرفی ییلاق اوپرت پرداختیم و اطلاعات  را درباره گشت‌و‌گذار در طبیعت این خطه با شما در میان گذاشتیم. مسیر دسترسی به اینجا را به صورت جز به جز توضیح دادیم و همینطور، از تفریحاتی که در این ناحیه می‌توانید انجام دهید نوشتیم. 

نظرتان درباره این مطلب چه بود؟

آیا تا به حال از این مکان بازدید کرده‌اید؟ آیا شب را در این طبیعت زیبا گذرانده‌اید؟

دیدگاه، پیشنهادها و تجربیات سفرتان به اوپرت را با ما و دیگر کارناوالی ها مطرح کنید و در پایین به این مکان زیبا، امتیاز دهید. 

تلفن همراه را در سفر گم کردید؟ این کارها را انجام دهید

یکی از وسایلی که امروزه جزو جدایی‌ناپذیر زندگی ما شده گوشی تلفن همراه است. گوشی‌های تلفن مدت‌هاست که کاربردهای متعددی برای ما دارند؛ از تماس گرفتن که حالا دیگر ساده‌ترین کارایی تلفن همراه است گرفته تا مسیریابی و هزار کار دیگر.

گوشی‌های تلفن به نوعی دستیار و کمک حال ما در زندگی روزمره هستند اما حالا تصور کنید که این دستیار دوست داشتنی را گم کنید آن هم در سفر که گوشی تلفن حکم عصای دست آدم را دارد. گرچه تصور بروز این اتفاق هم سخت است و لرزه به تن آدمی می‌اندازد، اما نامحتمل هم نیست. اگر بدانیم در صورت مفقود شدن تلفن همراهمان در سفر چه کارهایی باید انجام دهیم، استرس بروز این اتفاق کمتر می‌شود.

این مهم است که بدانیم چه کارهایی انجام دهیم تا بعد از گم شدن احتمالی تلفن همراه، اطلاعاتی که در گوشی ذخیره شده به راحتی در اختیار فرد سارق قرار نگیرد.

استفاده از قفل خودکار و کد عبور

هر دستگاهی دارای نوعی مکانیزم قفل یا رمز عبور است، اما بسیاری از مردم، از این قابلیت استفاده نمی‌کنند. این باعث می‌شود که پیام، عکس، ایمیل و حساب کاربری شما به راحتی در اختیار دیگران قرار گیرد.

استفاده از برنامه گوشی یاب

برنامه Find My iPhone در هر یک از گوشی‌های آیفون، اندروید و ویندوز به طریقی در دسترس است. می‌توانید آن را بر روی رایانه خود نصب کنید و در صورت گم شدن تلفن همراهتان، به راحتی آن را پیگیری کنید. با نصب چنین اپلیکیشن‌هایی به محض این که متوجه شدید فردی موبایل شما را دزدیده می‌توانید جایی که موبایلتان وجود دارد را پیدا کنید. که البته ما پیشنهاد می‌کنیم زمانی که این اتفاق افتاد به همراه پلیس به آن محل بروید. به خاطر داشته باشید که دزدها مخصوصا در سفرهای خارجی می‌توانند بسیار خطرناک عمل کنند؛ بنابراین هرگز تنها برای پیدا کردن گوشی خود اقدام نکنید.

تهیه عکس و فیلم پشتیبان

در برنامه‌هایی مانند iCloud در آیفون،  Google + در اندروید و OneDrive در مایکروسافت به راحتی می‌توانید از اطلاعات خود نسخه پشتیبان تهیه کنید و آن را در صورت نیاز بازیابی کنید.

ضمیمه کردن یک یادداشت

شاید ظاهر تلفن همراه شما را بد کند، اما زمانی که گوشی را گم کنید، شاید به کمک شما بیاید. یک برچسب کوچک که حاوی اطلاعات و شماره تماس شما است را به پشت تلفن همراه بچسبانید تا در زمان گم شدن، اگر شخصی تلفن شما را پیدا کرد، بتواند به راحتی با شما ارتباط برقرار کند.

ذخیره نکردن رمز عبور و اطلاعات مالی

هنگام استفاده از حساب‌های کاربری خود، گزینه ذخیره رمز عبور را فعال نکنید. زیرا اگر گوشی شما سرقت شده باشد، دزد با باز کردن تلفن همراه شما به تمامی حساب‌های شما نیز دسترسی خواهد داشت. همچنین تا جایی که می توانید اطلاعات شخصی و مالی خود را در موبایل خود مخصوصا در سفر، در موبایلتان نگه ندارید.

استفاده از کیف مناسب

یکی از راه‌های خوب حفظ موبایل، استفاده از کیف‌های گردنی است. موبایلتان را در این کیف ها قرار داده و در زیر پیراهنتان از آن مراقبت کنید. کیف‌های کمری، گزینه نه چندان مناسبی برای نگهداری از موبایل هستند و همچنین جیب پشت شلوار و یا پیراهنتان. چرا که در اماکن شلوغ شما هرگز متوجه نخواهید شد که یک دزد با چه مهارتی می‌تواند موبایلتان را از شما بدزدد.

در صورت مفقودی یا سرقت تلفن چه کنیم؟

اگر در تلفن همراهتان گم شد اولین و بهترین کار این است که خونسردی خود را حفظ کنید و در صورتی که در یک کشور خارجی هستید با کمک گرفتن از مردم بومی منطقه سعی کنید پروسه دزدیده شدن و یا مفقودی گوشی را برای پلیس توضیح دهید تا در صورت امکان پلیس بتواند گوشی‌تان را ردیابی کند. نکته بعدی این است که بانک و شرکت‌های مربوط به کارت اعتباری خود را از گم شدن تلفن همراه مطلع کنید تا حسابتان توسط فرد سودجو مورد تجاوز قرار نگیرند. همچنین به محض اینکه از نبود تلفن همراه خود مطمئن شدید، سریع خود را به یک رایانه برسانید تا از طریق آن تمامی گذرواژه‌های خود را اعم از بانک، ایمیل، شبکه‌های اجتماعی و... تغییر دهید. بهتر است اطلاعاتی همانند شماره تماس همراه دیگرتان را به همراه اطلاعات شخصی و آدرس محل اقامتتان در چند برگه یادداشت بنویسید و به جاهایی که در آن روز رفته اید، بدهید تا اگر کسی موبایل شما را پیدا کرد بتواند به شما دسترسی داشته باشد.

عجیب ترین روستا‌های ایران

در هر گوشه از کشور زیبای ما‌‌ جاذبه‌های خیره‌ کننده فراوانی وجود دارد. در این میان روستاهایی وجود دارند که ویژگی‌های خاص هرکدام باعث شده که در نوع خود کم نظیر و حتی گاهی عجیب باشند.

«ماخونیک»؛ سرزمین لی ‌لی پوت‌ها

ماخونیک روستایی از توابع شهرستان سربیشه در استان خراسان جنوبی است. فاصله این روستا از مرکز استان یعنی شهر بیرجند در حدود ۱۳۰ کیلومتر است. ماخونیک در طول تاریخ ویژگی‌های جالبی در خود داشته که باعث شده تا نام آن را در فهرست عجیب‌ترین روستاهای ایران وارد کنیم.

به‌طور کلی قد مردم بومی ماخونیک کوتاه بوده و حتی به زحمت از ۱/۴۰ سانتی‌متر تجاوز می‌کرده است، به همین دلیل به این روستا لقب « سرزمین لی لی پوت‌ها » داده‌اند. هر چند در سالیان اخیر قد مردم روستا متعادل‌تر شده است.

مردم ماخونیک تا حدود نیم قرن پیش، چای نمی نوشیدند، سیگار نمی‌کشیدند و اصلا گوشت هم نمی‌خورده و شکار هم نمی‌کردند. آن‌ها حتی تلویزیون را همچون شیطان می‌دانستند.

خانه‌های روستایی در ماخونیک در دامنه تپه‌ها و به‌صورت فشرده و در گودی زمین ساخته شده‌اند و کف خانه‌ها هم حدود یک متری از سطح زمین پایین‌تر است.

« ایستا »، روستایی با مردمان اهل توقف!

یکی از عجیب‌ترین روستاهای ایران، « ایستا » نام دارد که روستایی در اطراف طالقان واقع در استان البرز است. فاصله این روستا با مرکز استان یعنی شهر کرج حدود ۹۵ کیلومتر است. این روستا بدون هیچ شکی می‌تواند در فهرست عجیب‌ترین روستاهای ایران جای گیرد.

در این روستای مرموز، مردم به اصطلاح در زمان قدیم متوقف شده‌اند! هیچ اثری از خودرو نیست. هیچ اثری از مراسم عروسی و عزا و جشن تولد نیست. آن‌ها حتی شناسنامه هم ندارند و خدمات دولتی دریافت نمی‌کنند. خیلی از فعالیت‌های مدرن و امروزی را به جهت تشابه با زندگی کفار درست نمی‌دانند. در این روستا خبری از برق و گاز هم نیست.

نکته عجیب دیگر در مورد آن‌ها این است که بانوان را به روستای خود راه نمی‌دهند!

« درکش »، داروخانه‌ سرسبز و طبیعی

روستای « درکش » در فاصله ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهر آشخانه در استان خراسان شمالی واقع شده است. این روستا دارای طبیعت جنگلی و کوهستانی و چشمه‌های بسیار است، در میان دره‌ای واقع شده است و رودخانه درکش نیز از میان آن عبور می‌کند. همچنین در جنوب به کوه «آلاداغ» محدود می‌شود. تنها جنگل بلوط منطقه شرق کشور نیز در این روستای زیبا قرار دارد. این روستا یکی از زیستگاه‌های «مرال» (گوزن قرمز) هم هست. موقعیت ییلاقی و هوای خنک این روستا به‌خصوص در فصل تابستان می‌تواند موجب جذب علاقه‌مندان به طبیعت بکر و زیبا شود.

نکته جالب در مورد این روستا این است که گیاه‌شناسان تاکنون بیش از ۳۸۰ گونه گیاه دارویی در آن شناسایی کرده‌اند که حدود ۸۰ نوع آن‌ها بسیار کمیاب هستند. پس بیراه نیست اگر به آن لقب داروخانه طبیعی بدهیم!

«زرگر»، روستایی با مردمان اروپایی!

فهرست عجیب‌ترین روستاهای ایران بدون ذکر نام روستای زرگر بسیار ناقص است. این روستا در حدود ۵۰ کیلومتری شرق شهر قزوین و ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران قرار گرفته است.

شهرت این روستا به این خاطر است که زبان مادری مردم آن « رومانو » است، یعنی یک زبان اروپایی! آن‌ها به زبان خود زبان «زرگری» هم می‌گویند. روایت‌ها و بحث‌های بسیاری در مورد اصلیت آن‌ها وجود دارند. عده‌ای می‌گویند که آن‌ها معلوم نیست از کجای جهان وارد ایران شده و در این محل ساکن شده‌اند. عده‌ای اما این گروه را اصالتا ایرانی می‌دانند و حتی آن‌ها را جزو سربازان شجاع شاه عباس صفوی در گذشته قلمداد می‌کنند. برخی هم می گویند که در جنگ بین ایران و روم، ۲۰۰ نفر از رومانوها به دست پادشاه ایران اسیر شدند و چون اندام‌های قوی داشتند، مورد عفو قرار گرفته و در نزدیکی شهر قزوین ساکن شده‌اند.

زمینه مطالعه و تحقیق در مورد تاریخچه این روستا و ساکنان آن بسیار است ولی واقعیت هرچه که باشد، در اصل موضوع تفاوتی ایجاد نمی‌کند و آن این است که این روستا به واقع یکی از خاص‌ترین مردمان را در ایران دارد و می‌توان آن را یکی از جالب‌ترین و عجیب‌ترین روستاها به حساب آورد.

«چهاربرج»، روستای نابینایان

روستای چهاربرج در ۳۵ کیلومتری غرب شهر اسفراین در استان خراسان شمالی است. این روستا حدود ۱۰۰۰ نفر جمعیت دارد که از این میان، بیش از ۹۰ نفر آن‌ها نابینا هستند. گویا از حدود ۳۰ سال پیش عارضه نابینایی در این روستا شیوع پیدا کرده و حتی برخی از ساکنان آن، روستا را ترک کرده‌اند. کارشناسان دلیل این اتفاق را تغییرات ژنتیکی و ازدواج‌های فامیلی در میان اهالی روستا عنوان کرده‌اند.

نکته جالب این است که گویا در این روستا گاهی حیواناتی همچون گاو و گوسفند و گربه هم نابینا متولد می‌شوند که دلیل ‌آن هنوز هم جای سؤال دارد. البته گفته می‌شود که از سال ۱۳۹۱ به بعد اختلال نابینایی در بین نوزادان متولد شده در روستای چهاربرج مهار شده است.

«سیرچ»، سرسبزی در دل کویر

بخش عمده‌ای از مساحت استان کرمان را کویر لوت تشکیل می‌دهد ولی در این استان مناطق زیبا و سرسبز زیادی هم وجود دارند.

روستای سیرچ در ۶۰ کیلومتری شرق کرمان واقع شده است. این روستا با کویر لوت فاصله زیادی ندارد و به‌عنوان مثال باید بدانید که فاصله این روستا تا منطقه شهداد و گرم‌ترین نقطه ایران یعنی « گندم بریان » کمتر از ۴۰ کیلومتر است. ولی جالب اینجا است که طبیعت آن به هیچ عنوان با کویر هم‌خوانی ندارد

سیرچ زادگاه استاد هوشنگ مرادی کرمانی خالق «قصه‌های مجید» است. آب و هوای آن خنک و کوهستانی است و حتی نزدیک آن، پیست اسکی هم ساخته‌اند. رودخانه‌ای زیبا، کوهی مرتفع، چشمه‌های آبگرم و یک درخت سرو تاریخی که اهالی روستا قدمت آن را دو هزار سال می‌دانند، از جمله جاذبه‌های طبیعی است که می‌توان در روستای سیرچ یافت.

«شهرآباد»، روستای دوقلوها

روستای شهرآباد روستایی واقع در بخش بهمن شهر ابرکوه است. در این روستا حدود ۲۴۰ نفر زندگی می‌کنند که حدودا ۴۰ نفر از آن‌ها دوقلو هستند. بیشتر این دوقلوها هم همسان هستند. اگر در این روستا وارد مدرسه شوید، تعداد زیاد بچه‌های دوقلو می‌تواند توجه شما را جلب کند. البته شباهت زیاد بچه‌ها به هم می‌تواند باعث دردسر معلمین هم شود!

«میمند»، روستایی صخره ای با شهرت جهانی

روستای میمند در ۳۸ کیلومتری شهرستان شهربابک در استان کرمان واقع شده است. میمند روستایی صخره‌ای و کنده شده با دست است که تاریخی ۱۲ هزار ساله دارد. این منطقه قطعا یکی از اولین سکونت‌گاه‌های بشری در ایران به شمار می‌رود و یادگار زمان‌هایی است که انسان‌ها کوه را مقدس می‌دانستند. مجموعه میمند پر از سازه‌های تاریخی در دل کوه است و در تیرماه سال ۱۳۹۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده است تا به‌عنوان یک روستای ایرانی، شهرت جهانی نیز داشته باشد.

« آب اسک »، روستایی با سنت‌های منحصر‌به‌فرد

آب اسک روستایی زیبا از توابع شهرستان آمل در استان مازندران است که فاصله آن با آمل حدود ۸۰ کیلومتر است.

در این روستا هم می‌توان غار دید هم می‌توان به سراغ آبگرم رفت و هم آثار تاریخی زیادی را تماشا کرد.

اما دلیل اینکه این روستا را در فهرست عجیب‌ترین روستاهای ایران قرار داده‌ایم به خاطر آیین‌ها و سنت‌های جالب اهالی آن است. به‌عنوان مثال یکی از این آیین‌ها « زن شاهی » نام دارد. در یک روز از سال، یکی از زنان روستا به‌عنوان شاه انتخاب می‌شود و دختران روستا را هم به‌عنوان نگهبان در نقاط مختلف روستا می‌گمارد.نگهبانان مرتبا نزد شاه می‌آیند و چگونگی وضعیت روستا را به او گزارش می‌دهند. در این روز هیچ مردی نباید در روستا حضور داشته باشد. همچنین ممکن است به دستور شاه، دختران به رقص و پایکوبی و انواع بازی‌های محلی روی آورند.

در آیین دیگری به نام « برف چال » مردان روستا آخرین برف زمستان را در کوه‌ها چال می‌کنند تا در تابستان دام‌هایشان از آن بخورند.

«ابیانه»

ابیانه روستایی از توابع شهرستان نطنز در استان اصفهان است. این روستا در دامنه کوه کرکس واقع شده است و فاصله آن با نطنز در حدود ۴۰ کیلومتر است. ابیانه یکی از روستاهای با معماری پلکانی در ایران است. منظور از روستاهای پلکانی روستاهایی هستند که در آن‌ها پشت بام خانه‌ای همچون حیاط برای خانه بالایی است.این روستای تاریخی زیبا در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است.

« هجیج »، زیبا و دیدنی در قلب کوه

در ۳۰ کیلومتری شمال شهرستان پاوه در استان کرمانشاه روستایی زیبا در قلب کوه به نام هجیج وجود دارد. این روستا نیز یکی از روستاهای پلکانی ایران است. در این روستا همه خانه‌ها از سنگ ساخته شده و حتی یک آجر هم در ساخت آن‌ها به کار نرفته است. پیشه بیشتر هجیجی‌ها دوختن گیوه‌های مرغوب است پس اگر به آنجا سری زدید، یک جفت گیوه مرغوب هم بخرید.

جاذبه‌های طبیعی دل‌انگیزی هم در این منطقه وجود دارند از جمله چراگاه « گاول » و آبشار «بل» که آب معدنی شفابخشی نیز در آنجا یافت می‌شود.

« سرآقاسید»، ماسوله زاگرس

روستای سرآقاسید یکی از بکرترین روستاهای ایران است.این روستا از توابع کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری است.

این روستا هم جزو روستاهای با معماری پلکانی در ایران است. در این روستا گویی هنوز زندگی شهری به آن رسوخ نکرده و زنان و دختران روستا لباس‌های کاملا محلی بر تن می‌کنند. نکته عجیبی که در مورد این روستا وجود دارد، این است که معمولا با بارش اولین برف در زمستان، راه ارتباطی این روستا که در منطقه کوهستانی هم قرار گرفته است، چند ماهی با بیرون قطع می‌شود. بهترین زمان سفر به روستای زیبای سرآقاسید از فروردین تا مهر است، زمانی که می‌توانید از باغ‌های میوه و درختان گردوی آن هم لذت ببرید.

در پایان باید اذعان کنیم که کشور ما پر از روستاهای زیبا است که هرکدام ویژگی‌های جالب و بعضا عجیبی دارند. روستاهایی که در این مقاله به آن‌ها اشاره و به شما معرفی کردیم، قطعا بخش کوچکی از عجیب‌ترین و جالب‌ترین روستاهای ایران بودند. روستاهایی که برخی از آن‌ها ممکن است چندان مشهور هم نباشند و برخی از آن‌ها هم شهرت ملی یا حتی جهانی داشته باشند. اگر شما نیز روستایی در ایران می شناسید که ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد و در این مقاله به آن‌ها اشاره نکرده‌ایم، می‌توانید در قسمت نظرات ما و خوانندگان سایت را با آن‌ها آشنا کنید.